آموزش های همگانی

نشانی سر راست معرفی نویسنده نام آشنایی که آوازه‌اش در سرتاسر دنیا پیچیده، همان «قصه‌های مجید» است که همه اعضای خانواده را پای تلویزیون دور هم جمع می‌کرد.در کوچه‌پسکوچه‌های محله قدیمی با پسرک همراه می‌شدیم، دوچرخه‌ سواری می‌کردیم، درس می‌خواندیم، از ترس امتحان بی‌خوابی می‌کشیدیم وگاه و بیگاه می‌خندیدیم. «هوشنگ مرادی کرمانی» ۲ سالی می‌شود که از نویسندگی خداحافظی کرده است. شخصیت مهربان و دوستداشتنی او اما فقط در در دنیای نویسندگی خلاصه نمی‌شود. این بار با او درباره پنجشنبه‌ها و کوهنوردی‌اش گپ زده‌ایم؛ عادتی که از ۴ دهه پیش تا قبل از شیوع کرونا هیچ‌وقت ترک نشد. بزرگ‌ترین لذت زندگی شما کتاب خواندن است. گویا لذت کوهنوردی هم برایتان کم از کتابخوانی نیست.بله. بزرگ‌ترین لذت زندگی من کوه و کتاب است. ذهن روستایی‌ من و نوشته‌هایم پر از طبیعت است. صبح‌ها تا درخت‌ها را نبینم و تا پرنده‌ها را نبینم روزم آغاز نمی‌شود. پس تقریباً ۲ سال است که به دلیل شیوع کرونا از لذت کوهنوردی دور مانده‌اید؟از وقتی کرونا آمد، دیگر کوه نمی‌روم. دوست دارم کرونا که تمام شود، دوباره کوهنوردی را از سر بگیرم. نخستین روزی که امکانش فراهم باشد حتماً می‌روم. می‌دانید که ۷۷ ساله هستم. اگر بتوانم دوباره کوه بروم حتماً می‌روم. مسیر کوهنوردی را با دوستان طی می‌کردید یا تنها؟با دوستان کوهنورد می‌رفتیم. هنرمند، مترجم، نویسنده، شاعر، بازیگر، کارگردان، نقاش و دوستان زیادی بودند که با هم کوهنوردی می‌کردیم.پس پنجشنبه‌های کوهنوردی برای خودش پاتوق ادبی و هنری هم بود؟در همین گروه کوهنوردی با بسیاری از دوستان آشنا شدم. دکتر عبدالحسین نیک‌گهر، جامعه‌شناس و مترجم و بسیاری دیگر را آنجا دیدم. در گفت‌وگوهایی که با هم در مسیر کوهنوردی داشتیم از حال همدیگر خبر می‌گرفتیم. اینکه هر کسی چه می‌کند، اوضاع چگونه است، چه خبری خوانده، مشغول چه‌کاری است و صحبت‌هایی از این دست. معمولاً چه مسیری را برای کوهنوردی انتخاب می‌کردید؟مسیرهای مختلفی برای کوهنوردی می‌رفتیم. یک مدت فقط مسی,قصه‌های مجید ...ادامه مطلب